JAAP KRONEMAN
03 Nov 2007 - 14 Jan 2008
JAAP KRONEMAN
Flat Real Art.
Jaap Kroneman is een van de grondleggers van Flat Real Art, een tak van de beeldende kunst, die de concrete werkelijkheid gebruikt. De geobserveerde werkelijkheid wordt door hem als basis genomen en in de uitvoering, in zijn werk, platgemaakt, waarbij de werkelijkheid herkenbaar geabstraheerd wordt. In wezen is sprake van een omgekeerde vorm van 'Art Concret'. Zijn aanpak is anders dan bij kunstenaars die uit de 'Pop Art' komen, die het gewone en de banale werkelijkheid vergroten. Evenmin is bij hem sprake van een gebruik van de werkelijkheid zoals die te zien is bij kunstenaars van de Düsseldorfer Schule, die de werkelijkheid op een verstilde en droge manier registreren. Of zoals bij de nieuwste generatie fotografen die het vastleggen van de feitelijkheid der dingen vervangen hebben door alleen nog maar de suggéstie van feitelijkheid te fotograferen á la Thomas Demand. Voor Jaap Kroneman is het niet genoeg te registreren van wat er is. Hij schraapt beelden uit de werkelijkheid kaal, slaat die plat en houdt dan een schets in zijn handen over. Het klinkt als een ouderwets beroep, maar je zou hem in plaats van een Flat Real Artist een beeldenpletter kunnen noemen.
Jaap Kroneman abstraheert op een vluchtige manier een - voor hem - markant beeld uit de werkelijkheid en leidt dat op een grove manier naar een exacte schoonheid die met één beeldende klap in de categorie beeldwaarheid valt; ik bedoel een simpele waarheid in de zin van een verschijning met een preciese schoonheid. Zijn aanpak van schrapen en pletten geven zijn werk een improviserend karakter, maar de beeldkracht maakt de suggestie van een schets tot een werk dat meer dan af is. Een wonderlijke combinatie van schets en schoonheid. Zijn beelden doorbreken dikwijls op humoristische wijze codes en zien er bijna altijd geschonden uit. Met een klaarblijkelijk satanisch plezier is dat gedaan. Het zo door hem verkregen geschaafde beeld is natuurlijk een stijl van werken, maar het brengt ook de kern van zijn zaak dichterbij. Namelijk een beeld maken dat ons vertrouwd is, maar dat verfrissend mooi door hem gestreken is en dat je als kijker zo in een goed geordende linnenkast zou willen neervleien; met de deuren open zodat iedereen de schone waarheid kan zien.
Flat Real Art.
Jaap Kroneman is een van de grondleggers van Flat Real Art, een tak van de beeldende kunst, die de concrete werkelijkheid gebruikt. De geobserveerde werkelijkheid wordt door hem als basis genomen en in de uitvoering, in zijn werk, platgemaakt, waarbij de werkelijkheid herkenbaar geabstraheerd wordt. In wezen is sprake van een omgekeerde vorm van 'Art Concret'. Zijn aanpak is anders dan bij kunstenaars die uit de 'Pop Art' komen, die het gewone en de banale werkelijkheid vergroten. Evenmin is bij hem sprake van een gebruik van de werkelijkheid zoals die te zien is bij kunstenaars van de Düsseldorfer Schule, die de werkelijkheid op een verstilde en droge manier registreren. Of zoals bij de nieuwste generatie fotografen die het vastleggen van de feitelijkheid der dingen vervangen hebben door alleen nog maar de suggéstie van feitelijkheid te fotograferen á la Thomas Demand. Voor Jaap Kroneman is het niet genoeg te registreren van wat er is. Hij schraapt beelden uit de werkelijkheid kaal, slaat die plat en houdt dan een schets in zijn handen over. Het klinkt als een ouderwets beroep, maar je zou hem in plaats van een Flat Real Artist een beeldenpletter kunnen noemen.
Jaap Kroneman abstraheert op een vluchtige manier een - voor hem - markant beeld uit de werkelijkheid en leidt dat op een grove manier naar een exacte schoonheid die met één beeldende klap in de categorie beeldwaarheid valt; ik bedoel een simpele waarheid in de zin van een verschijning met een preciese schoonheid. Zijn aanpak van schrapen en pletten geven zijn werk een improviserend karakter, maar de beeldkracht maakt de suggestie van een schets tot een werk dat meer dan af is. Een wonderlijke combinatie van schets en schoonheid. Zijn beelden doorbreken dikwijls op humoristische wijze codes en zien er bijna altijd geschonden uit. Met een klaarblijkelijk satanisch plezier is dat gedaan. Het zo door hem verkregen geschaafde beeld is natuurlijk een stijl van werken, maar het brengt ook de kern van zijn zaak dichterbij. Namelijk een beeld maken dat ons vertrouwd is, maar dat verfrissend mooi door hem gestreken is en dat je als kijker zo in een goed geordende linnenkast zou willen neervleien; met de deuren open zodat iedereen de schone waarheid kan zien.