Antonietta Peeters
20 Oct - 24 Nov 2012
ANTONIETTA PEETERS
New Paintings
20.10.12 - 24.11.12
Antonietta Peeters heeft altijd een eigenzinnige positie in de Nederlandse schilderkunst ingenomen. Zij heeft figuratieve elementen ingezet zonder verhalend te worden. Haar nieuwe schilderijen, in deze tentoonstelling voor het eerst te zien, zijn nauw verwant aan eerdere schilderijen en werken op papier waarin Peeters’ interesse in de perceptie van ruimte en diepte tot uitdrukking komt. Daarvoor gebruikte ze een raster dat het schilderij verdeelde in meerdere gelijke vlakken met vergelijkbare landschapsmotieven. Typerend voor de werken is het contrast tussen het rigide grid en de losse stijl waarin Peeters de landschappen verbeeldde. Alhoewel de beeldmotieven van deze werken ontleend waren aan collages van ansichtkaarten, ging het Peeters in haar visualisatie van ruimte en diepte niet om een weergave van de werkelijkheid. Een gesuggereerde dieptewerking wordt tegelijkertijd door het raster ontkend.
In het recente werk integreert Peeters de kenmerkende glooiende lijnen die eerder water, land en lucht begrensden. De lijnen zijn echter losgemaakt uit een geschilderde context: ze zijn vermenigvuldigd waardoor er een all-over patroon ontstaat, en met een naaimachine in het doek gestikt. Door de opstaande stikselnaden, die doen denken aan de nerven van een blad, ontstaat een vlakverdeling van regelmatige, organische vormen op ieder doek. Deze beeldmotieven hebben de ene keer een haast landschappelijk karakter en doen de andere keer letterlijk aan bladeren denken. Deze associaties worden versterkt door de aardse, bijna terugtrekkende kleurtinten waarin Peeters de schilderijen laag over laag in transparante, dunne verf schilderde.
New Paintings
20.10.12 - 24.11.12
Antonietta Peeters heeft altijd een eigenzinnige positie in de Nederlandse schilderkunst ingenomen. Zij heeft figuratieve elementen ingezet zonder verhalend te worden. Haar nieuwe schilderijen, in deze tentoonstelling voor het eerst te zien, zijn nauw verwant aan eerdere schilderijen en werken op papier waarin Peeters’ interesse in de perceptie van ruimte en diepte tot uitdrukking komt. Daarvoor gebruikte ze een raster dat het schilderij verdeelde in meerdere gelijke vlakken met vergelijkbare landschapsmotieven. Typerend voor de werken is het contrast tussen het rigide grid en de losse stijl waarin Peeters de landschappen verbeeldde. Alhoewel de beeldmotieven van deze werken ontleend waren aan collages van ansichtkaarten, ging het Peeters in haar visualisatie van ruimte en diepte niet om een weergave van de werkelijkheid. Een gesuggereerde dieptewerking wordt tegelijkertijd door het raster ontkend.
In het recente werk integreert Peeters de kenmerkende glooiende lijnen die eerder water, land en lucht begrensden. De lijnen zijn echter losgemaakt uit een geschilderde context: ze zijn vermenigvuldigd waardoor er een all-over patroon ontstaat, en met een naaimachine in het doek gestikt. Door de opstaande stikselnaden, die doen denken aan de nerven van een blad, ontstaat een vlakverdeling van regelmatige, organische vormen op ieder doek. Deze beeldmotieven hebben de ene keer een haast landschappelijk karakter en doen de andere keer letterlijk aan bladeren denken. Deze associaties worden versterkt door de aardse, bijna terugtrekkende kleurtinten waarin Peeters de schilderijen laag over laag in transparante, dunne verf schilderde.