Henri Jacobs | Stephen Wilks
26 Oct - 05 Dec 2010
HENRI JACOBS | STEPHEN WILKS
26.10 – 5.12.2010
Een dagboek bestaat uit geschreven fragmenten. Maar hoe ziet een dagboek van een beeldend kunstenaar eruit? Henri Jacobs (Zandoerle, 1957) werkt sinds 2004 aan zijn journaaltekeningen, die hij vrijwel dagelijks produceert (ook te zien op zijn website www.henrijacobs.be). Soms gaan de tekeningen een bepaalde relatie aan met voorgaande tekeningen of fragmenten uit de kunstgeschiedenis, maar dikwijls staan ze op zichzelf. Zowel de thema’s als techniek, waaronder aquarel, potlood en inkt, variëren.
Een selectie van journaaltekeningen werd in 2007 al getoond tijdens de solotentoonstelling Écritures pictographiques, nieuwe journaaltekeningen in Galerie Paul Andriesse. Nu Jacobs de 500ste tekening heeft gemaakt, wijdt de galerie opnieuw een tentoonstelling aan een nieuwe reeks journaaltekeningen in combinatie met twee series en enkele schilderijen. De serie Palimpsest refereert aan het hergebruik van het ooit kostbare perkament. De bovenste laag die beschreven was werd afgeschraapt, waardoor het perkament opnieuw gebruikt kon worden. Jacobs past dit principe toe op een reeks van negentekeningen op fotopapier, waarbij verschillende teksten geschreven worden en weer worden uitgekrast, terwijl het residu van de tekst wel zichtbaar blijft. De teksten, geschreven in verschillende richtingen, worden tot een teken- en reliëfpatroon.
De laatste jaren werkt Stephen Wilks (Bridgwater, 1964) voornamelijk aan twee projecten, Animal Farmen Trojan Donkey, een combinatie van schilderijen, installaties, tekeningen, performance en video. Tijdens het langlopende project Trojan Donkey vinden twaalf levensgrote ezels een tijdelijk thuis bij verscheidene mensen en instellingen uit de kunstwereld. De documenten die tijdens het verblijf van deze bijzondere gast verzameld worden, zoals foto’s, brieven en tekeningen, bergt men bij het afscheid zorgvuldig in de buik van de pakezel op. Op deze manier wordt het dier tijdens zijn rondreis gevoed door ervaring en kan het verhaal en het project zowel letterlijk als figuurlijk groeien.
Voor Sonsbeek 2008 schiep Wilks twaalf ‘new born’ ezels. Deze werden, ondersteund door twaalf houten skeletten, op een ronddraaiende verhoging geplaatst. Dankzij de primaire kleuren en lichtjes is de constructie goed vergelijkbaar met een draaimolen of carrousel. De enige goudkleurige ezel was het uitverkoren dier dat na Sonsbeek als een nomade de wereld af zou reizen en onderdak hoopte te vinden bij gastvrije kunstinstellingen.
Donkey Roundabout uit 2010, die momenteel getoond wordt in de galerie, is een carrousel met zes bont gekleurde ezels gedragen door evenzoveel skeletachtige houten figuren. De skeletten voeren in de bewegende attractie langzaam een danse macrabre uit, terwijl de ezels passief om hun schouders liggen. Ook in de tekeningen en het schilderij komen de skeletten terug. Op het schilderij King dragen ze een nar die, gezeten in een stoel, tegelijkertijd koning is. De nar fungeert als spiegel voor de hofhouding, maar is tevens een wat tragische figuur die buiten de maatschappij staat. Ook het schilderij The Idiot, waarvan de titel refereert naar het gelijknamige boek van Dostojevski, verbeeldt een geïsoleerd individu, dat, hoewel oprecht en puur, geen aansluiting vindt met de maatschappij om hem heen.
26.10 – 5.12.2010
Een dagboek bestaat uit geschreven fragmenten. Maar hoe ziet een dagboek van een beeldend kunstenaar eruit? Henri Jacobs (Zandoerle, 1957) werkt sinds 2004 aan zijn journaaltekeningen, die hij vrijwel dagelijks produceert (ook te zien op zijn website www.henrijacobs.be). Soms gaan de tekeningen een bepaalde relatie aan met voorgaande tekeningen of fragmenten uit de kunstgeschiedenis, maar dikwijls staan ze op zichzelf. Zowel de thema’s als techniek, waaronder aquarel, potlood en inkt, variëren.
Een selectie van journaaltekeningen werd in 2007 al getoond tijdens de solotentoonstelling Écritures pictographiques, nieuwe journaaltekeningen in Galerie Paul Andriesse. Nu Jacobs de 500ste tekening heeft gemaakt, wijdt de galerie opnieuw een tentoonstelling aan een nieuwe reeks journaaltekeningen in combinatie met twee series en enkele schilderijen. De serie Palimpsest refereert aan het hergebruik van het ooit kostbare perkament. De bovenste laag die beschreven was werd afgeschraapt, waardoor het perkament opnieuw gebruikt kon worden. Jacobs past dit principe toe op een reeks van negentekeningen op fotopapier, waarbij verschillende teksten geschreven worden en weer worden uitgekrast, terwijl het residu van de tekst wel zichtbaar blijft. De teksten, geschreven in verschillende richtingen, worden tot een teken- en reliëfpatroon.
De laatste jaren werkt Stephen Wilks (Bridgwater, 1964) voornamelijk aan twee projecten, Animal Farmen Trojan Donkey, een combinatie van schilderijen, installaties, tekeningen, performance en video. Tijdens het langlopende project Trojan Donkey vinden twaalf levensgrote ezels een tijdelijk thuis bij verscheidene mensen en instellingen uit de kunstwereld. De documenten die tijdens het verblijf van deze bijzondere gast verzameld worden, zoals foto’s, brieven en tekeningen, bergt men bij het afscheid zorgvuldig in de buik van de pakezel op. Op deze manier wordt het dier tijdens zijn rondreis gevoed door ervaring en kan het verhaal en het project zowel letterlijk als figuurlijk groeien.
Voor Sonsbeek 2008 schiep Wilks twaalf ‘new born’ ezels. Deze werden, ondersteund door twaalf houten skeletten, op een ronddraaiende verhoging geplaatst. Dankzij de primaire kleuren en lichtjes is de constructie goed vergelijkbaar met een draaimolen of carrousel. De enige goudkleurige ezel was het uitverkoren dier dat na Sonsbeek als een nomade de wereld af zou reizen en onderdak hoopte te vinden bij gastvrije kunstinstellingen.
Donkey Roundabout uit 2010, die momenteel getoond wordt in de galerie, is een carrousel met zes bont gekleurde ezels gedragen door evenzoveel skeletachtige houten figuren. De skeletten voeren in de bewegende attractie langzaam een danse macrabre uit, terwijl de ezels passief om hun schouders liggen. Ook in de tekeningen en het schilderij komen de skeletten terug. Op het schilderij King dragen ze een nar die, gezeten in een stoel, tegelijkertijd koning is. De nar fungeert als spiegel voor de hofhouding, maar is tevens een wat tragische figuur die buiten de maatschappij staat. Ook het schilderij The Idiot, waarvan de titel refereert naar het gelijknamige boek van Dostojevski, verbeeldt een geïsoleerd individu, dat, hoewel oprecht en puur, geen aansluiting vindt met de maatschappij om hem heen.