Nicolas Chardon
24 Feb - 04 Apr 2007
NICOLAS CHARDON
"Focus"
Het eerste wat in de tentoonstelling 'Focus' van Nicolas Chardon opvalt is de aanwezigheid en de zwaarte van de kunstgeschiedenis. In beide galerieruimten is een zwart vierkant op een wit doek te zien. Daarmee zijn meteen begrippen als avant-garde en radicaliteit geïntroduceerd. In een interview uit 2006 zei de kunstenaar: "Here, when I speak of radicalism, it's more an image of radicalism in painting I make use of." Zoals Nicolas Chardon een geruite stof als grid gebruikt voor plaats- bepalingen en schildersbewegingen op zijn doeken, zo gebruikt hij ook een zwart vierkant of bijvoorbeeld het idee van compositie. Hij legt zichzelf beperkingen op met het doel om daar binnen te kijken naar onvoorspelbare mogelijkheden, die de praktijk hem aanreiken. Iedere kleine verrassing is voor hem een radicaliteit op muizenformaat. De radicaliteit zit in het hoofd (en de praktijk helpt daar flink bij) en niet in de olifantenmaat of in het kunsthistorisch belang: "The paintings are like generic shapes of abstraction (composition, target, black square), and I would think the show like a classical (cliché) abstract painting's exhibition. And for sure, this nice standard will be quite twisted! I hope, at least..."
"Focus"
Het eerste wat in de tentoonstelling 'Focus' van Nicolas Chardon opvalt is de aanwezigheid en de zwaarte van de kunstgeschiedenis. In beide galerieruimten is een zwart vierkant op een wit doek te zien. Daarmee zijn meteen begrippen als avant-garde en radicaliteit geïntroduceerd. In een interview uit 2006 zei de kunstenaar: "Here, when I speak of radicalism, it's more an image of radicalism in painting I make use of." Zoals Nicolas Chardon een geruite stof als grid gebruikt voor plaats- bepalingen en schildersbewegingen op zijn doeken, zo gebruikt hij ook een zwart vierkant of bijvoorbeeld het idee van compositie. Hij legt zichzelf beperkingen op met het doel om daar binnen te kijken naar onvoorspelbare mogelijkheden, die de praktijk hem aanreiken. Iedere kleine verrassing is voor hem een radicaliteit op muizenformaat. De radicaliteit zit in het hoofd (en de praktijk helpt daar flink bij) en niet in de olifantenmaat of in het kunsthistorisch belang: "The paintings are like generic shapes of abstraction (composition, target, black square), and I would think the show like a classical (cliché) abstract painting's exhibition. And for sure, this nice standard will be quite twisted! I hope, at least..."